In de kooromgang bepalen neogotische altaren en moderne glasramen uit de 20ste eeuw, getekend Roger Daniëls (1968), de ruimte. Hier krijgt ook het ‘nieuwe Herkenrode’ stilaan gestalte, aan de kooromgang betekenisvol aansluitend bij de gepolychromeerde basis van een sacramentstoren, met het Lam Gods, uit de renaissancetijd, beschadigd in 1567 tijdens de fameuze Beeldenstorm, maar pas gesloopt in 1820.
Dit monumentaal tabernakel werd in 1528 gesculpteerd uit natuursteen van Avernas door niemand minder dan de Antwerpse meester Rombaut II Keldermans. Eertijds rustte een ragfijne spits er op zes zuilen, telkens geschraagd door een engel. Het tabernakel werd omgeven door sierlijk borduurwerk in steen. Tijdens de Beeldenstorm raakt het ernstig beschadigd en het duurt jaren vooraleer het hersteld is. In 1578 koestert men zelfs het plan een nieuw sacramentshuis te bouwen. Toch is het pas in 1820 dat het moet wijken voor de herinrichting van het koor.
Pieter Peeters uit Antwerpen tekent in 1893 voor het altaar met centraal de Madonna met de Rozenkrans. Links de Aankondiging van haar Onbevlekte Ontvangenis, rechts haar kroning, door Christus als Moeder Gods.
Het barok schilderij (XVII c) aan de zijwand sluit naadloos aan bij deze thematiek. Maria en het kind Jezus reiken de H. Domenicus en de H. karmeliet Simon Stock een rozenkrans aan. Reeds in de 13de eeuw heerst onderlinge concurrentie tussen dominicanen en franciscanen enerzijds en de karmelieten, zeker wanneer deze initieel in afzondering levende orde zich ook in stedelijke centra vestigt. Inzet hun gedeelde vurige Maria- verering. Zo had Simon Stock, hoofdprior van de karmelieten, in 1251 in een verschijning van de H. Maagd een (bruin) scapulier verkregen. Voortaan zou de hemelpoort opengaan voor wie, omkleed met het scapulier, kwam te overlijden. Op een analoge wijze verkrijgt de H. Domenicus de Guzman in de 13de eeuw het wit scapulier en de H. Rozenkrans.
De biechtstoel is een barok meesterwerk (XVII B). Hij vormt een duo met deze in de H. Kruiskapel, aan de overzijde in de kooromgang. Expressief representeren de deurfiguren berouw en boete, expressief vertolkt door de ‘model’-zondaars de H. Maria Magdalena en de H. Petrus. Niet ten onrechte spreken we bij deze barokke biechtstoelen over ‘sprekend’ meubilair. De figuren drukken vol leven en beweging heftige gevoelens en inwendige spanning uit. Hun gebaren zijn breed gespraakt, hun houding extatisch. Het meubel vertolkt de innerlijke emoties die de om vergeving verzoekende bekeerling drijven.
H. Amandina van Schakkebroek geniet de zeldzame eer de eerste te zijn, die in het jaar 2000 in het bisdom Hasselt heilig is verklaard. Als missiezuster werd ze tijdens de Bokseropstand in China op 9 juli 1900 met medezusters terechtgesteld. De conservatieve voorstelling neemt haar naadloos op in de rij van aloude martelaars, maar vervaagt de herinnering dat ze in onze moderne tijd in het verre Taiyuan een dispensarium oprichtte. Marie-Pauline Jeuris (1872-1900) treedt op 19 juli 1895 in bij de franciscanessen van Maria in Antwerpen. Deze congregatie legt zich toe op missioneringwerk. In het klooster neemt ze de naam aan van Maria-Amandina, in navolging van de apostel van Vlaanderen, de H. Amandus. Met zes andere zusters vertrekt ze op 1é maart 1899 naar China en richt in Taiyuan in de provincie Shanxi in een weeshuis ook een dispensarium in. De Bokseropstand staat vijandig tegenover westerlingen en missionarissen en wijst hen uit, op straffe van de dood. Amandina blijft met anderen op post en ze worden op 9 juli 1900 door onthoofding terechtgesteld.
In de omgang is de op 11 oktober 2009 heilig verklaarde H. pater Damiaan voorwerp van devotie, alias Jozef De Veuster (1840-1889), die zijn leven wijdde aan de lepralijders op het eiland Molokai in Hawaï, voortaan beschermheilige van de aidspatiënten.